{043} Wędrówka przez Sen - Josephine Angelini

Tytuł: Wędrówka przez Sen
Tytuł oryginalny: Dreamless
Autor: Josephine Angelini
Seria: Spętani przez Bogów (2/3)
Liczba stron: 366
Wydawnictwo Amber
Ocena: 7/10

Helena Hamilton, dziedziczka domu Atrydzkiego, co noc udaje się we śnie do Podziemia, chcąc odnaleźć i pokonać erynie, pradawne boginie zemsty, zmuszające Sukcesorów do bratobójczej walki. Dziewczyna wcale nie ma łatwo. Po wielu tygodniach poszukiwania okazują się być daremne, Helena opuszcza się w nauce i staje się coraz bardziej wyczerpana po nieprzespanych nocach, spędzonych w Hadesie. Lucas, jej ukochany, bardzo się zmienił, i młoda półbogini nie wie, czy może być pewna jego uczuć. Zyskuje nadzieję, gdy w Podziemiu poznaje Oriona, z którym wspólnie starają się znaleźć sposób na pomoc eryniom. A tymczasem starzy, greccy bogowie, uwięzieni na Olimpie, snują plany wydostania się ze swego odwiecznego więzienia. 




"Wędrówka przez Sen" to druga część trylogii Josephine Angelini, młodej pisarki której seria o potomkach greckich bogów podbiła rynek kilka lat temu. Przyznam, że Spętanych przez Bogów przeczytałam dosłownie całe wieki temu, a do sięgnięcia po "Wędrówkę" sięgnęłam stosunkowo niedawno, chcąc nadrobić zaległości i wreszcie dokończyć tę serię. A dodatkowo, miałam ochotę na przeczytanie czegoś lekkiego, nieskomplikowanego. 

„Piekłu niepotrzebne były jeziora ani płomienie, żeby torturować. Czas i samotność zupełnie wystarczały.”

Mimo że "Spętanych" przeczytałam na długo przed zaznajomieniem się z "Percym Jacksonem" Ricka Riordana, zaczynając ten tom, bałam się, że autorka pójdzie na łatwiznę i ściągnie większość pomysłów od powyższego autora. Na szczęście, pani Angelini tak nie zrobiła, dzięki bogu, i postanowiła wykreować własną wizję współczesnego świata przenikającego się z kulturą starożytnej Grecji i jej bogami. Sukcesorzy nie są ich bezpośrednimi dziećmi, a ich dalekimi potomkami obdarzonymi wieloma talentami, i są podzieleni na cztery, zwalczające się domy. Dodam, że cały koncept erynii zagrzewających półbogów do wzajemnego zabijania był dość oryginalny, i dzięki temu byłam bardziej zainteresowana tym, czy Helenie uda się wypełnić swoją misję.

Skoro już mówimy o głównej bohaterce, Helenę na początku trylogii poznajemy jako zwykłą nastolatkę, dość nieśmiałą i wycofaną. Tutaj jednak przechodzi ona zupełną metamorfozę. Mimo, że czasami irytowała mnie swoim dziecinnym zachowaniem, nie mogłam nie podziwiać jej za odwagę i determinację. Nawet gdy ona i Lucas zrywają ze sobą, Lennie nie traci z oczu najważniejszego celu, i nie rozpacza. Może nie jest nieustraszona i nazbyt waleczna, wie jednak, jak wykorzystywać swoje zdolności.  

„Im więcej czytały, tym bardziej były przekonane, że połowa źródeł o Hadesie została stworzona przez średniowiecznych skrybów na ciężkich prochach. -Widziałaś kiedyś w Hadesie mówiące szkielety koni?(...) -Nie. Ani jednego mówiącego szkieletu. Nawet końskiego.(...) -Myślę więc, że możemy odłożyć to na kupkę 'zdecydowanie na haju'.”

Jest to romans paranormalny, więc trójkąt miłosny można zaliczyć do kategorii stałych elementów w powieściach tego typu. W "Wędrówce", po zerwaniu z Lucasem, Helena natyka się na Oriona, który oczywiście nie mógłby nie być przystojny i miły. Całe szczęście, nie było tu pocałunków i "och", "achów" na każdej stronie, a Orion nie był kolejnym, płytkim adoratorem wspaniałej Heleny. Na bank sięgnę po kolejne części, by dowiedzieć się, jak autorka rozwinie ten wątek, ale raczej nie wydaje mi się, by Lucas i Helena nie mogli nie skończyć razem. Cały ten wątek z kazirodztwem jest zadziwiająco podobny do "Darów Anioła", i zapewne w trzecim tomie również okaże się, że Lennie i Luke wcale nie są ze sobą spokrewnieni. 

Bardzo polubiłam postacie drugoplanowe, choć przez większość książki pozostawały w cieniu Heleny i jej chłopców. Choć rodzina Delosów i mi skojarzyła się z Cullenami, polubiłam jej członków: Kastora, Noel, Hektora, Kasandrę,  Ariadnę i Jazona. Dużą sympatię zyskała u mnie Claire, najlepsza przyjaciółka Heleny. Mimo niskiego wzrostu była wygadana, wesoła, i przede wszystkim wspierała (przez większość czasu) swoją przyjaciółkę.  

„To nie nasze możliwości sprawiają, że jesteśmy niebezpieczni, tylko nasze wybory.”

Jak już wspomniałam, akcja nie jest zbytnio skomplikowana. Przez pierwsze strony toczy się powolnym, później umiarkowanym tempem, a oprócz losów Heleny, autorka serwuje nam również fragmenty z punktu widzenia innych postaci; Lucasa, Matta i Zacha. Najciekawsze są ostatnie kartki powieści, na których wydarzenia toczą się w błyskawicznym tempie, mimo swojej przewidywalności. 

Język pani Angelini nie należy do wymyślnych, a jest dość prosty i niewymagający w odbiorze, jednakże dzięki temu można się zrelaksować, i dać się porwać historii Heleny i Lucasa. Niekiedy mamy tu wplecione elementy greckiej mitologii, i w tej części nareszcie możemy poznać niektórych greckich bogów; Aresa, Hadesa, Persefonę, oraz tych pomniejszych; Morfeusza, Eris i Terrora. 

„- Myślę, że na każdą datę bitwy, do zapamiętania której zmuszali nas na lekcji, powinny przypadać do zapamiętania dwie przyjemne rzeczy. Na przykład, życie ilu ludzi ratują każdego roku strażacy albo kto przeszedł się po Księżycu. Najgorsze jest to, że nie znam odpowiedzi na te pytania!”

Jeśli muszę na coś ponarzekać, to na pewno na okładkę Ambera. Oprawa pierwszej części trylogii była dość dobra, tutaj jednak graficy całkiem skatowali oryginalne zdjęcie widniejące na amerykańskim wydaniu. Czarne i białe napisy rodem z Painta wyglądają po prostu strasznie, i w ogóle nie pasują do całości. Z tyłu okładki cała strona jest pokryta pochwałami z Goodreads, jakby wydawcy sądzili, że bez tylu rekomendacji nikt nie sięgnie po tę książkę. No, ale cóż, większość okładek tego wydawnictwa tak się prezentuje. 

To prawda, że wiele osób narzeka na liczne, przereklamowane paranormale, jednakże "Spętani przez Bogów" była bardzo dobrą, lekką i przyjemną lekturą, idealną dla miłośników tego gatunku i greckiej mitologii. 

Ocena: 7/10

Trylogia "Spętani przez Bogów"

0.5. Starcrossed City

1. Spętani przez Bogów

2. Wędrówka przez Sen

3. Bunt Bogini